Parafia p.w. Świętego Jerzego Męczennika w Niedźwiedziu

Prezbiterium kościoła p.w. św. Jerzego w Niedźwiedziu wzniesiono pod koniec XIII wieku. Ceglaną nawę i czworoboczną wieżę, która w górze przechodzi w ośmiobok, dobudowano w pierwszej połowie XIV wieku. Świątynia była zniszczona w 1410 roku oraz w czasie wojny trzynastoletniej (1454-1466). Odbudowano ją w połowie XV wieku. W tym czasie dokonano przesklepienia prezbiterium. Po spaleniu kościoła przez wojska szwedzkie kościół został ponownie odbudowany w 1656 roku. W 1904 roku dobudowano kaplicę Mieczkowskich (dawnych właścicieli Niedźwiedzia) i od tego czasu kościół pozostaje w obecnym kształcie.

 Kościół w Niedźwiedziu jest budowlą orientowaną, zbudowaną w stylu gotyckim. Najstarsza jego część - prezbiterium - została zbudowana z kamienia polnego. Kościół posiada jednoprzestrzenny, prostokątny korpus z 4-kondygnacyjną kwadratową wieżą od zachodu, przechodzącą od III kondygnacji w ośmiobok, oraz 2-przęsłowe, kamienne, prosto zamknięte prezbiterium z zakrystią i składzikiem przy ścianie północnej. Naroża korpusu i prezbiterium są oskarpowane. Ścianę zachodnią wieży zdobi ostrołukowy, profilowany portal z pierwszej połowy XIV wieku. Część ośmioboczna wieży jest zdobiona fryzem opaskowym i półkoliście zamkniętymi blendami. Wnętrze korpusu przekryte jest stropem z drugiej połowy XVI wieku.

Wystrój wnętrza pochodzi z końca XVIII wieku. Składają się nań rokokowe: ołtarz główny, ołtarze boczne, ambona, konfesjonały i krucyfiks. Późnorenesansowe ławki są z I połowy XVII wieku. Najstarsze średniowieczne zabytki kościoła to: granitowa kropielnica zdobiona prymitywnym rytem z XIV wieku i drzwi do zakrystii. Na uwagę zasługuje także żeliwny krucyfiks z 1886 roku, świecznik ołtarzowy z 1792 roku i monstrancja z 1757 roku. Część zabytków z kościoła p.w. św. Jerzego w Niedźwiedziu znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie. Są to: Pieta z XV wieku, płaskorzeźba św. Weronika z 1400 roku oraz krucyfiks gotycki z początku XV wieku.